سنجش میزان رضایتمندی شهروندان از کیفیت زندگی شهری (مطالعه موردی: مناطق 2و7 شهری اهواز )

کیفیت زندگی شهری مفهوم گسترده ای است که دارای معانی گوناگونی برای افراد و گروه های مختلف می باشد. می توان آن را به عنوان سنجه ای برای رفاه عمومی، بهزیستی اجتماعی، شادکامی، رضایتمندی و ... تفسیر کرده اند. شهر اهواز به عنوان هفتمین کلان شهر ایران با معضلات و مشکلات زیادی در رابطه باکیفیت زندگی روبرو است. پژوهش حاضر باهدف سنجش میزان رضایتمندی شهروندان از کیفیت زندگی شهری در سطح نواحی4 گانه مناطق دو و هفت شهری اهواز صورت گرفته است. ماهیت این پژوهش نظری- کاربردی بوده و روش تحقیق توصیفی – تحلیلی است. به منظور جمع آوری داده ها و اطلاعات از روش های کتابخانه ای و میدانی شده است. جامعه آماری پژوهش، شهروندان نواحی4 گانه منطقه دو و هفت شهری اهواز بوده است. نوع نمونه گیری، احتمالی طبقه بندی بود که بر اساس فرمول کوکران، حجم نمونه 383 به دست آمده است. تعداد پرسشنامه ها نیز متناسب با حجم جمعیت نواحی مورد مطالعه توزیع گردید. در ادامه نیز با استفاده از نرم افزارهای spss و excel، داده ها و اطلاعات، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بر اساس آزمون های گرفته شده بین میزان رضایتمندی شهروندان مناطق دو و هفت شهری اهواز تفاوت معناداری وجود دارد. در مجموع، از نظر شاخص های اقتصادی، بهداشتی، زیست¬محیطی و خدمات شهری نواحی4 گانه منطقه دو هم از نظر تک تک شاخص های منتخب و هم از نظر مجموع شاخص ها از نواحی 4 گانه منطقه هفت شهری اهواز وضعیت بهتری برخورداراست